Z ostatniej chwili

Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego

2020-05-25 12:55:28 informacje
img

Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego
25 maja każdego roku szczególnie pamiętamy o zaginionych dzieciach. Przede wszystkim tych, których los do dziś nie jest znany i na które bliscy czekają od wielu miesięcy czy lat, jak również tych, które zostały odnalezione zbyt późno. Dlaczego dochodzi do zaginięć dzieci i młodzieży, czy można im zapobiec i wreszcie jakie są przyczyny nieodnalezienia zaginionej osoby? Niech ten dzień ustanowiony dla uczczenia pamięci zaginionego 25 maja 1979 r. sześcioletniego Ethana będzie dla nas okazją do refleksji i pochylenia się nad problematyką zaginięć dzieci.


Monika, Ola, Mateusz, Ewa, Basia, Ania, Andrzej - to imiona tylko niektórych dzieci, na które nadal czekają ich rodzice i najbliżsi. To również imiona niedające spokoju policjantom zaangażowanym w poszukiwania. Wszyscy są zgodni, że  to sprawy zapadające wyjątkowo głęboko w pamięć. Nadzieja, że te tragiczne historie znajdą w końcu swój finał, towarzyszy nie tylko rodzinom zaginionych, ale też prowadzącym sprawy policjantom, którzy wracają do nich w miarę pojawiania się coraz nowocześniejszych narzędzi i możliwości wykrywczych czy pozyskania nowych informacji, mogących stanowić punkt zwrotny w prowadzonych poszukiwaniach.
Centrum Poszukiwań Osób Zaginionych Komendy Głównej Policji przypomina, że Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego upamiętnia zaginionych, nigdy nieodnalezionych dzieci. Małoletni, niezależnie od kraju pochodzenia, kultury, wieku czy płci, stanowią duży odsetek wśród wszystkich zaginionych. Większość z nich szczęśliwie się odnajduje, ale w policyjnych bazach danych wciąż figurują sprawy nierozwiązane. Każda  jest inna, a za wszystkimi kryje się ogromna tragedia – zaginionego dziecka i jego bliskich.
* Co mówią policyjne statystyki?
Analizując dane statystyczne z ostatnich 5 lat, można przyjąć, że zaginięcia osób małoletnich, tj. takich, które w chwili zgłoszenia zaginięcia nie ukończyły 18. roku życia, to ok. 30 % spośród wszystkich zarejestrowanych zaginięć w naszym kraju. Niemal połowa z nich odnajdywana jest w pierwszej dobie od wszczęcia poszukiwań. Po kolejnych trzech dobach odnajdywanych jest już prawie 80% zaginionych małoletnich, natomiast poszukiwania trwające powyżej 7 dni stanowią niespełna 13% wszystkich zakończonych spraw z tej grupy wiekowej. Obecnie (stan na dzień 19.05.2020 r.) w statystyce policyjnej figuruje 49 zaginionych i nieodnalezionych małoletnich, z czego 16 można uznać za osoby trwale zaginione - poszukiwania tych dzieci prowadzone są dłużej niż 5 lat. Należy podkreślić, że mówimy tutaj o osobach, które w dniu generowania  danych nie miały ukończonych osiemnastu lat. Takich dzieci, które „dorosły”, będąc zaginionymi, jest niemal 300, a najstarsza ze spraw zarejestrowana w Krajowym Systemie Informacyjnym Policji ma ponad 30 lat.
Nieco częściej giną dziewczynki niż chłopcy (54,3% - 45,7%). Szczególnie daje się to zauważyć w przedziale wiekowym od 14 do 17 lat, co przypuszczalnie wiąże się z okresem dojrzewania dziewczynek i nasilonymi w tym wieku zaburzeniami hormonalno-emocjonalnymi. Generalnie to właśnie w tej grupie wiekowej notujemy najwięcej zgłoszeń o zaginięciu dziecka.
Procentowo najmniejszą liczbę zaginionych małoletnich stanowią dzieci do 11. roku życia, czyli te, które zdecydowanie wymagają czujnej opieki dorosłych. Zaginięcie tak małego dziecka jest prawie zawsze wynikiem niedostatecznej opieki rodzica czy opiekuna, jego nieuważności i braku wyobraźni. Przy nieodpowiedzialnej postawie dorosłych narażone jest bezpieczeństwo dziecka, które ulega różnego rodzaju wypadkom losowym, skutkującym zaginięciem. Przyczyn zaginięć starszych dzieci, w zasadzie już nastolatków, można dopatrywać się na wielu płaszczyznach – emocjonalnych, behawioralnych, chorobowych. Niemniej jednak to od  dorosłych zależy, czy pomocy w trudnych dla nich sytuacjach życiowych będą szukały u nas, w grupie rówieśniczej, czy wśród obcych ludzi. Zdane na samych siebie, będąc - w ich ocenie - w sytuacji bez wyjścia, mogą podjąć najgorszą z możliwych decyzji. Bądźmy zawsze blisko naszych dzieci, uważnie ich słuchajmy i nie ignorujmy sygnalizowanych przez nie problemów, a z pewnością nie staniemy w obliczu tak wielkiej tragedii, jak zaginięcie dziecka.
Ważną informację stanowią dane statystyczne dotyczące liczby odnalezionych zaginionych małoletnich. Dzięki intensywnej pracy policjantów odnajdywane są niemal wszystkie zaginione dzieci, a także rozwiązywane są starsze sprawy zaginięć. Na przestrzeni całego 2019 r. odnotowano 2132 sprawy zaginięć, a zakończono 2147. Wśród zakończonych  znajdują się również zostały wszczęte przed 2019 rokiem. 
Utartą w opinii publicznej tezę o wzroście zaginięć dzieci w okresie letnich ferii obalają dane, że miesiące wakacyjne nie należą do tych, w których liczba zaginięć małoletnich zdecydowanie rośnie. Najwięcej zaginięć dzieci odnotowuje się w miesiącach wiosennych, tj. od marca do czerwca. Wagarowanie od pierwszych słonecznych dni, chęć zasmakowania wolności i w konsekwencji nagromadzenie problemów szkolnych, a w końcu czerwcowa klasyfikacja wydają się przyczynami licznych ucieczek młodzieży w wieku szkolnym. Statystyczne różnice pomiędzy kolejnymi miesiącami oscylują w granicach 1 – 3%, co nie stanowi spektakularnych wzrostów czy spadków liczby zaginięć.
Mówiąc o zaginięciach dzieci, należy wspomnieć o dwóch grupach małoletnich, nieujętych w omawianych  statystykach, a w których poszukiwania jest lub może być zaangażowana Policja. Pierwsza to osoby małoletnie poszukiwane w ramach tzw. poszukiwań opiekuńczych. Ten rodzaj poszukiwań dotyczy przede wszystkim młodzieży oddalającej się z różnego rodzaju placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, w których jest zobowiązana przebywać, ale także nastolatków powyżej 14 roku życia uciekających z domów rodzinnych. Omawiane w artykule dane nie obejmują wspomnianych spraw, ponieważ stanowią  odrębny rodzaj poszukiwań.
Drugą grupę zdarzeń z udziałem dzieci, mogących nosić znamiona zaginięcia, stanowią tzw. porwania rodzicielskie, czyli sytuacje, w których jedno z rodziców lub opiekunów prawnych posiadających władzę rodzicielską bez woli i wiedzy drugiego z nich, pod pretekstem krótkotrwałego pobytu, wywozi lub zatrzymuje dziecko, pozbawiając tym samym drugiego rodzica lub opiekuna możliwości utrzymywania z nim kontaktu. To przypadki, kiedy miejsce pobytu dziecka jest znane jednemu z rodziców czy opiekunów, więc nie można uznać takiego dziecka za stricte zaginione, niemniej są to zdarzenia nasycone silnymi emocjami po stronie obojga rodziców, którzy walcząc o swoje prawa do dziecka, często zapominają, że to jego dobro jest najważniejsze. Niewinnymi ofiarami tych sytuacji są dzieci, niepotrzebnie narażane na ogromny stres i dramatyczne doświadczenia, które zostają im w pamięci na całe życie.
Na zakończenie kilka najważniejszych wskazówek policjantów Centrum Poszukiwań Osób Zaginionych KGP, jak zapobiec zaginięciu dziecka i co zrobić, jeśli nasze dziecko zaginie:
* O czym należy pamiętać, aby nie dopuścić do zaginięcia dziecka
- Małego dziecka pod żadnym pozorem nigdy i nigdzie nie pozostawiaj bez opieki, szczególnie w obcych dla niego czy zatłoczonych miejscach.
- Zatroszcz się o dobre relacje z dzieckiem. Nie pozwól, aby zaniedbane emocjonalnie uciekło lub szukało pomocy i zrozumienia u obcych osób, które mogą je skrzywdzić.
- Naucz swoje dziecko, aby nie podawało obcym osobom swoich danych – również samego imienia.
- Uczul swoje dziecko, aby zawsze informowało Cię, gdzie jest i o zmianie swoich planów kiedy przebywa poza domem.
- Naucz swoje dziecko, aby pod żadnym pretekstem nie zbliżało się i nie wchodziło do pojazdu obcej osoby, nie odchodziło/oddalało się z nieznajomym.
- Naucz swoje dziecko, aby zawsze kiedy znajdzie się w niebezpieczeństwie, głośno krzyczało, wzywało pomocy i jeśli to możliwe, próbowało uciec.
* 5 podstawowych kroków w przypadku zaginięcia dziecka
- Jak najszybciej powiadom o zaginięciu najbliższą jednostkę Policji – telefon alarmowy 112.
- Sprawdź, czy Twoje dziecko nie przebywa u kolegów, przyjaciół, sąsiadów, rodziny. Poproś o pomoc w poszukiwaniach.
- W przypadku zaginięcia małego dziecka natychmiast sprawdź w okolicy wszystkie miejsca, które mogą stanowić dla niego zagrożenie (oczka wodne, studzienki, kanały, ulice, miejsca, gdzie mogą znajdować się niebezpieczne dla niego maszyny czy substancje).
- Zawsze miej przy sobie aktualne zdjęcie swojego dziecka, choćby w telefonie komórkowym – będzie potrzebne Policji.
- W miarę możliwości zachowaj spokój, tylko wtedy możesz pomóc Policji w poszukiwaniach i udzielić policjantom istotnych informacji, które pomogą  odnaleźć Twoją pociechę.
(Centrum Poszukiwań Osób Zaginionych KGP)

Page generated in 0.0157 seconds.