Z ostatniej chwili

Pokaz filmów "Dances with Camera"

2016-10-05 15:18:55 informacje
img

Pokaz międzynarodowych filmów krótkometrażowych "Dances with Camera", których wspólnym językiem jest taniec, ruch oraz szeroko pojęta fizyczna ekspresja, zapowiada Centrum Promocji Młodych ("Willa Generała", al. Wolności 30). Projekcja w najbliższy piątek 7 października o godz. 19.00. 
Pod nazwą „Dances with Camera” kryje się także prestiżowy konkurs, od trzech lat odbywający się w ramach Short Waves Festival, prezentujący wyselekcjonowane filmy tańca z całego świata. Film tańca, screendance, videodance – to nie tylko taniec tworzony dla kamery, to artystyczna forma, w której splatają się różne gatunki filmu, sztuk wizualnych i mediów, formy tradycyjne i eksperymentalne; fabularne opowieści i całkowicie abstrakcyjne obrazy.
W programie znajdują się filmy: 
- TACTUM – żywioły tańca (reż. Krzysztof Stasiak) – Według Ajurwedy nasze życie to taniec trzech sił nadających koloryt naszej egzystencji. „Zielona” Kapha to połączenie żywiołów wody i ziemi. „Czerwona” Pitta to połączenie żywiołów ognia i wody. „Błękitna” Wata to połączenie żywiołów powietrza i eteru. Film „Tactum – żywioły tańca” to zderzenie pierwiastka męskiego i żeńskiego poprzez tęsknotę do prostych prawd i reguł zachodzących w przyrodzie.
- Approaching the Puddle (reż. Sebastian Gimmel) – Osobliwa kobieta, ubrana jak na deszczową pogodę, poznaje otoczenie na pustym parkingu. Tańczy wokół kałuż jak w dziecięcej zabawie, dryfuje w kierunku fantastycznego wewnętrznego świata, rozwiązuje zagadki magicznego miejsca, a jej kalosze ożywają.
- Off Ground (reż. Boudewijn Koole, Jakop Ahlbom) – Jasnoszary pokój. Szczupła kobieta około pięćdziesiątki i 12-letni chłopiec. Złączeni razem jak ogniwa łańcucha zmieniają pozycje w jednostajnym rytmie. Jeden stale przepływający ruch. Nigdy nie tracą kontaktu. Gra matki i jej dziecka. Swego rodzaju tango. Odgłos stóp. Oddech. Lekkie uśmiechy. Dopóki niespodziewanie ręce kobiety nie rozłączą się.
- Su misura (reż. Augenblick) – Krawiec, jego żona, dzień jak każdy inny. Przychodzi ona. Nagle błąd, spojrzenie... jeszcze jedno słowo i dotknięcie łokcia. Rytmiczne gesty zmieniają się w taniec. Miara na strój przybiera formę ruchu, skrojonego z krawiecką dokładnością. Krótki przebłysk pożądania jest jak szpilka. To efekt krótkiej choreografii, tańca pamięci.
- Gone (reż. Helena Jónsdóttir, Vera Sölvadottir) – Kto żyje twoim życiem, gdy ciebie tam nie ma? Mężczyzna w średnim wieku odwiedza Gljufrasteinn, dom noblisty – pisarza Halldóra Laxnessa i jego żony. Pod nieobecność pary spędza tam dzień. Dom zauważa intruza i obserwuje go bardzo uważnie. Zegar tyka niecierpliwie, obrazy na ścianie śledzą go wzrokiem, mówi do niego radio.
- Kontakt (reż. Jana Magdalena Keuchel, Holger Reissig) – Pozornie proste doświadczenie, dzielone z obcymi, rozbudza głęboko skrywaną potrzebę.
- Chest (reż. Nonne Mai Svalholm) – Opowieść o intymnej relacji między kobietą a mężczyzną. Tancerze zderzają się piersiami, tańcząc przez cały czas trwania filmu. Powtarzające się zderzenia symbolizują nie tylko ich emocje, lecz również złożone relacje w społeczności pod silnymi wpływami kulturowymi i religijnymi.
- Beating (reż. Kari Sulc) – Praca kamery i montaż wydobywają nie tylko piękno intencjonalnego ruchu, lecz także nadspodziewanie archaiczny, rytualny wymiar zwyczajnej sesji treningowej.
- Family Honour (Secrets) (reż. Omari Carter) – dzieło przeniesione z teatru do filmu we współpracy z The Motion Dance Collective, będące refleksją nad tabu. Popełnione przeciw tradycji.
- WannaBe (reż. Jessica Taylor) – Adaptacja choreografii solowej stworzonej przez Jessicę Taylor, dyrektora artystycznego DAMAGEDANCE. Solo gra z konfliktem „kobiecości” i „męskości”, obnażając oczekiwania budowane przez genderową tożsamość. Solo jest stworzone do wykonywania zamiennie przez tancerza i tancerkę. Sposób, w jaki widz utożsamia się z bohaterami filmu, niezależnie od swojej płci, przyciągnął uwagę Taylor.

Page generated in 0.0178 seconds.